Bardzo to pięknie Pan opisał. Ale też ciekaw jestem, co takiego jest w tym damcyklu, co mu przewagę daje? Przecież nie ma wspomagania elektrycznego?!?? Jakiś tajemniczy czynnik? Duchowy?

Racjonalną odpowiedzią, to rower od kosmitów. Oczywiście żartuję. Jest inna odpowiedź, i chyba w pełni prawdziwa, stal, z którego został wykonany ten rower. 

Sa rzeczy, ktore zostaja z nami na cale zycie i warto wydac na to kazde pieniadze.

Piękne!

Może wyważenie.

Po prostu niegdyś robiono rzeczy praktyczne na lata. Teraz na rok, max na dwa lata.

Najlepszego.

Łódź. Fabryka żyletek Polsilver. Początek lat, 90. "Wchodzi" Gillette i po roku zleca ankietę zadowolenia klienta ze "swych" produktów. 

Wyniki ankiety powodują świadome, systemowe obniżenie jakości, przy zachowaniu ceny. 

"Po prostu niegdyś robiono rzeczy praktyczne na lata. Teraz na rok, max na dwa lata."

No, niezupełnie.

Podam parę przykładów.

Jest tu w Stanach taka firma "Patagonia", robiąca sprzęt turystyczny różnego rodzaju, ale przede wszystkim odzież, powstała jeszcze na początku lat 70-tych.

Niektórzy mówią z przekąsem że te rzeczy robią dla snobów. ale ja się tym nie przejmuję.

Ich produkty to naprawdę super jakość.

Kupiłem kurtkę z polaru, jak się to u nas mówi, pamiętam dobrze, był rok 1998.

Nosiłem ją, zwłaszcza w zimie, dosłownie dzień w dzień, prana była mnóstwo razy.

Nosiłem ją ....ponad 20 lat, wyrzuciłem dopiero parę lat temu, bo faktycznie zaczęla się w paru miejscach już przecierać.

Czapkę, też z polaru, noszę już z 15 lat, wygląda jak nowa, cieplutka.

I wstyd powiedzieć, gdy byłem kolejny któryś raz w Polsce, to było ładnych parę lat temu, kupiłem buty gdzieś w galerii handlowej, takie trekkingowo-turystyczne.

Wróciłem do siebie do Stanów, pochodziłem jeden sezon, i po butach, zaczęły się rozklejać z boku przy podeszwach.

Przed żyletkami Polsilwer były żyletki Rawa - Lux, oksydowane na kolor ciemno granatowy. Jednak nigdy nie udało się w Polsce wyprodukować idealnej żyletki, czyli takiej która gładko goli przez tydzień. Miałem możliwość porównania, bo bardzo dawno temu dostałem od wuja "prawdziwą amerykańską" żyletkę.

Ustawienie pedałów nie w pionie siodełka, a z przodu to katastrofa. Nacisk słaby pomimo ogromnego wysiłku. Trzeba wstawać z sidełka, aby pokonać górkę. Nie mówiąc już o ttm, że kregoslup wygina sie w pałąk i wtedy działają na niego olbrzymie obciążenia. Jazda w takich warunkach ro najlepszy sposob na kalectwo. 

O widelcach to szkoda w ogóle mówić. Bardzo niestabilne. No i obecnie nikt nie instqluje lusterka. Żeby zobaczyć, czy się nie wjeżdża komuś pod koła, przy skręcie w lewo, trzeba obrócić głowę w tył, a wtedy nie kontroluje się sytuacji z przodu. Tego nigdy nie zrozumię. Jak można ględzić o bezpieczeństwie, nakładsć kasku, ochraniacze itp , a nie montować lusterka? Schizofrenia? Bezmyślność? Pycha?

A skoro mowa o rowerach, to polecsm na okres zimowy jazdę na rowerach stacjonarnych (magnetycznych). Wiem, że nuda, ale tę nudę można wyeliminować pewnym patentem. Trzeba sobie rower ustawić przed monitorem (naljepiej dużym, ale i taki z przekatną 25-30 cali też może być byleby blisko kierownicy). Minitor musi mieć możliwość "odbierania" YouTube. Odpalamy YT i sxukamy kanału "Inside Cycling Workout". Na nim jest chyba ze sto lub więcej tras rowerowych. Wybieram takie, które wiodą drogami krętymi (najlepiej przez las), dość wąskimi i w miarę urozmaicone pid względem różnicy wzniesień. Ale ubikam takich z bardzo długimi podjazdami, bo ważna jest dynamika i pęd jazdy na oglądanym monitorze. Muzykę miżna wyciszyć i puścić swiją, choć mnie te transowe klimaty nie przeszkadzają (dobrze działają na puls i oddech). Wrażenie jest takie, jakby samemu się jechało w terenie. Polecam. Dzięki temu patentowi spokojnie można jechać w pokoju i przez 60-90 minut. No i z czasem zmieniać na coraz trudniejsze przełożenia. No i ważne aby rower był stabilny. 

Ten rower magnetyczny to jest jeden z krokow do zakupu gumowej lali, w ktorej potem sie facio zakocha, bo ona nigdy nie bedzie miala migreny i nie bedzie brzeczec jak wrocisz do domu na bani. Mimo pozytywow - nie polecam.

> Ten rower magnetyczny to jest jeden z krokow do zakupu gumowej lali

Szkoda, ze nie mozna dawac plusow za komentarze :))

dwa i pół kilo koron !?

za wyworzenie gnoju !?

Gnój to ja miałem w Polsce... Dziękowałem Bogu, że co rok dają mi dodatkowe dwa miesiące urlopu na ten wyjazd do Szwecji, razem to były trzy miesiące. W Polsce pracowałem w biurze projektów, co kwartał rosło ciśnienie w pracowni, kiedy to zbliżało się zebranie pracowników, podczas którego kierownik przedstawiał podział premii dla poszczególnych osób. Nie każdy wie, ale w biurach projektowych pensje były stosunkowo niskie, podstawowym  składnikiem zarobków była premia. Premia wynikała z przerobu - projektowanie to  umysłowa praca na akord. U nas premie  były  wysokie, dochodziły do 500 procent.  Więc taki szef pracowni był Panem i Bogiem. Siłą rzeczy miał swoich przydupasów, tworzyły się  sitwy i koterie, podział premii był zupełnie oderwany od rzeczywistego zaangażowania  pracownika. Podczas zebrania zdarzało się, że kobiety płakały, zwłaszcza kreślarki,  a ci najbardziej doświadczeni - stare projektanckie repy - milczeli ponuro; mieli zbyt dużo do starcenia. Ale wszyscy oni,  z szefem na czele, nie mogli znieść, że  ja mam zawsze gdzieś ten cały podział premii...

Miałem gdzieś, bo wyrzucając ten gnój z obory, zarabiałem podczas tego wyjazdu tyle, ile oni przez kilka lat.  Pamiętacie? - w  połowie lat siedemdzisiątych  (epoka Gierka) za 20 - 30 dolarów cała rodzina mogła spokojnie nieźle przeżyć. Za podobną sumę robiło się wielką balangę na dwadzieścia osób, z gorzałą i górą wspaniałego żarcia do oporu. Dolar był wart 70 zł, a litr benzyny kosztował 6 -7 zł.

Wspominam ten kilkunastoletni okres wyjazdów na farmę do Szwecji z rorzewnieniem. Farma była spora, około 150 hektarów, 60 mlecznych krów, dwa tysiące warchlaków, pięć traktorów plus osprzęt do nich. Bardzo różne uprawy. Szef (właściciel) był wyjątkowo porządnym facetem, wymagającym, ale wyrozumiałym, sprawiedliwym i uczciwym. Był najlepszym szefem jakiego miałem w życiu. Wiele się od niego nauczyłem. Kiedy zrezygnowałem z pracy w biurze projeyowym i założyłem własną firmę, nie bardzo już mogłem pozwolić sobie na trzymiesięczne przerwy w działalności firmy.  Bardzo ubolewał nad tym. Zmarł kilka lat temu.

Zostały wspomnienia i gammal svensk damcykel...

W tamtych latach mój kolega który pracował w stoczni na inżynierskim stanowisku brał co jakiś czas urlop bezpłatny, a podanie motywował "trudnościami finansowymi". Jechał głównie do Norwegii zbierać jabłka.

"gammal svensk damcykel"

Ale język to mają Szwedzi przebojowy.

Po prostu przepocieszny, uśmiać się można do łez.

Patagonia była dobra w latach 20 lat temu. Teraz to już nie to samo. Drogo i robią ubrania z butelek. 

Piękna opowieść, a licytacja gammal svensk damcykela :) robi duuuże wrażenie przy początkowym przypuszczeniu, że to tak 200 - 300 koron. 

Wybrałam się do sklepu z rowerami, który prowadził właściciel - jakiś zasłużony w sporcie pan, były już sportowiec. Czego tam nie było! A to rowery różowe, a to białe, a to wielokolorowe etc.. Mówię: tylko ford, znaczy się - czarny. On: hmmm... Ja stanowczo: tylko czarny. No to w końcu stwierdził, że OK i zaczęła się karuzela z przerzutkami. A takie, a śmakie, a owakie, a takie do jazdy pod górkę . Ja stanowczo: bez przerzutek, po płaskim, dla starszej pani. Trochę to trwało, ale w końcu właściciel zrozumiał, że nie da rady z upartą kobitą i po kilku dniach przywiózł mi autem pod dom wymarzony czarny rower, bez przerzutek, po płaskim i dla starszej pani. 

"Po płaskim", bo mamy tu nadmorski Park Reagana, wielki i płaski wlaśnie. 

Błyskawicznie przyuczyłam swoją borzojkę do towarzyszenia rowerowi w mieście, a już w samym Parku Reagana to każda z nas robiła co chciała. Ostatecznie spotykałyśmy się na ławeczce nad dużym stawem. Obie czułyśmy się "zrealizowane" :)

Rower traktuję jak samochód a samochód jak rower. Prócz roweru trialowego posiadałem i jeździłem chyba na każdym. Trenowałem na szosie, uprawiałem turystykę na rowerze poziomym (polecam), przeszedłem wraz z całą ewolucją mtb. Większość rowerów sam składałem, kupnych miałem może ze 3 więc z mechanikowaniem całkiem sobie radzę.  Sprawa z wyprzedzeniem Ziutka jest dość prosta jego Jaguar ważył pewnie z 10-11kg Twoja damka ponad 15 kg, co z górki robi istotną różnicę... Rama Romet Jaguar to był szczyt PRL, bo robiony z importowanych rurkek 531 cro-mo Reynoldsa. Bobkowski w Szkicach piórkiem, opisuje jak zdobył poprzez handel w okupacyjnym wybiedzonym i głodującym Paryżu ramę wyścigową z... duraluminium lotniczego! Oni w tej  Francji mieli przed wojną coś co było w zasadzie nie osiągalne przez cały PRL. Staram się nie zbierać rowerów i ograniczyć jedynie do tych, które używam ale czasami chodzi po głowie kolejny. Niedawno pojawił się na olx ostatnie wydanie dirt trackera Religh: https://stoogecycles.co.uk/2023/08/30/we-need-to-talk-about-trackers-the-forgotten-heroes-of-dirt/  i się miotam z decyzją hehehe.    

Jakoś mnie ominęły "gammal svensk damcykel" przerobiłem marki z beneluxu, francuskie, duńskie ale szwedzkich i norweskich nie kojarzę, stąd poroszę o foto Mustanga!